dat alles mis gaat! Vijf dagen geleden waren onze zoontjes Jimmie (8) en Sem (6) samen aan het spelen. Opeens hoorden we een klap en Sem huilen. Ze waren een spelletje aan het doen waarbij Jimmie Sem optilde en hem liet vallen, tja zulke spelletjes zijn natuurlijk niet de bedoeling! Sem had last van zn arm, maar we konden hem goed bewegen (al deed het zeer) en we zagen er niets aan. Een kus erop en een snoepje voor de schrik. (die zat er meteen bij Jimmie ook in) Omdat het ook Pasen was en we uit ervaring weten hoe je dan geholpen wordt (veel drukte en weinig artsen en heel weinig tijd voor de patient) wachtten we het maar even af. Het ging ook al behoorlijk beter (dachten we), maar vandaag struikelde Sem en weer huilde hij tranen met tuiten. Ik belde toch maar even de dokter om toch maar even te laten kijken. De dokter vertrouwde het niet, zn arm was toch nog wel wat dik en Sem kon zn arm niet helemaal strekken, daarom maar "even" in het ziekenhuis na laten kijken. Een 5 uur later (je wordt van hot naar her gestuurd) gingen we met een "trotse" Sem weer naar huis, MET gips van net boven zn vingertopjes tot aan zn oksel! Hij was gebroken! Wat voel je je dan een slechte moeder!! Mn zoon 5 dagen rond laten lopen met een gebroken arm! De dokter zei dat het een mooie breuk was, een zgn twijgbreuk en dat het ook zonder gips zou genezen, maar dat was wel heel pijnlijk want hij gebruikt hem dan veel te veel en had er dan onnodig veel last van dan. Dus in het gips! Natuurlijk vond hij het vreselijk interessant en zat al in de gipskamer na te denken over welke grote ballon hij dan mocht uitkiezen, want hij zei: ik ben toch best zielig, he mam? Een groot piratenschip als ballon zweeft er nu rond in de huiskamer. Zn gips wil hij er alweer af hebben, hij kan niet met zn lego spelen en het jeukt volgens hem! Tja het zal er toch 4 weken voorlopig omheen moeten blijven.. dat wordt een lange maand vrees ik want vanmiddag zat hij met gipsarm in het klimrek bij ons in het speeltuintje achter ons huis. Maar even verteld dat dat echt niet mocht, 1 arm in het gips is echt wel voldoende! En de dag begon voor mij veelbelovend: kids overblijven zodat ik heel veel zou kunnen doen, slingers afmaken, aan traktaties beginnen, de spullen voor Martine en Ilonka uitzoeken... helaas, een gipsarm kwam ertussen. Dan maar vanavond. Het was een lange energievretende dag, ik hoop dat het morgen wat rustiger gaat hihi....
De Hello Kitty dozen zijn afgeleverd, die heb ik gisteravond laat allemaal afgekregen. Ik zal nog een fotootje plaatsen straks van de dozen op een rijtje, een leuk gezicht, ik zou best die snoetjes van de 20 kleine meisjes willen zien als ze ze krijgen!
